秦时明月汉时关,万里长征人未还。
我最怜君中宵舞,道男儿到死心如铁。
渡江天马南来,几人真是经纶手。
国亡身殒今何有,只留离骚在世间。
故人应念,杜鹃枝上残月。
顾此耿耿存,仰视浮云白。
琴里知闻唯渌水,茶中故旧是蒙山。
昨夜风兼雨,帘帏飒飒秋声。
烽火平安夜,归梦到家山。
长空澹澹孤鸟没,万古销沉向此中。
愿得此身长报国,何须生入玉门关。
欲买桂花同载酒,终不似,少年游。
分明一觉华胥梦,回首东风泪满衣。
相思一夜窗前梦,奈个人、水隔天遮。
耕犁千亩实千箱,力尽筋疲谁复伤?
男儿何不带吴钩,收取关山五十州。
还似旧时游上苑,车如流水马如龙。
雄气堂堂贯斗牛,誓将直节报君仇。
世间无限丹青手,一片伤心画不成。
清时有味是无能,闲爱孤云静爱僧。
臣心一片磁针石,不指南方不肯休。
苟利国家生死以,岂因祸福避趋之。
细数十年事,十处过中秋。
万里中原烽火北,一尊浊酒戍楼东。
隔水毡乡,落日牛羊下,区脱纵横。
已知泉路近,欲别故乡难。
梦绕神州路。
凤尾龙香拨。自开元霓裳曲罢,几番风月。
蜀道登天,一杯送、绣衣行客。
千里江山寒色远,芦花深处泊孤舟,笛在月明楼。