唯有闲愁将不去,依旧住,伴人直到黄昏雨。
紫萸一枝传赐,梦谁到、汉家陵。
江南江北雪漫漫。遥知易水寒。
今日事。何人弄得如此。
鼓鞞惊破霓裳,海棠亭北多风雨。
予弱冠之年,随牒江东漕闱,尝与友人暇日命酒层楼。
往事何堪说。念人生、消磨寒暑,漫营裘葛。
谁使神州,百年陆沉,青毡未还。
浪涌孤亭起,是当年、蓬莱顶上,海风飘坠。
少小边州惯放狂,骣骑蕃马射黄羊。
徙倚霜风里,落日伴人愁。
艅艎东下,望西江千里,苍茫烟水。
杜鹃千里啼春晚,故国春心折。
问蓬莱何处,风月依然,万里江清。
相州昼锦堂厨酝,卫国淇川岸竹萌。
还都后,诸公见追和赤壁词,用韵者凡六人,亦复重赋。
万里飞霜,千林落木,寒艳不招春妒。
相对真成泣楚囚,遂无末策到神州。
云封高岫护将军,霆击寒春灭下民。
翠鳌涌出沧溟,影横栈壁迷烟墅。
风生白下千林暗,雾塞苍天百卉殚。
憔悴城南短李绅,多情乌帽染黄尘。
神州沉陆,问谁是、一范一韩人物。
载驰载驱,归唁卫侯。驱马悠悠,言至于漕。
卷珠箔,朝雨轻阴乍阁。
落日暝云合,客子意如何。
天下事,问天怎忍如此。
黄云水驿秋笳噎。吹人双鬓如雪。