胡马,胡马,远放燕支山下。
几度东风吹世换,千年往事随潮去。
今古北邙山下路,黄尘老尽英雄。
枕中云气千峰近,床底松声万壑哀。
狎浪儿童,横江士女,笑指渔翁一叶轻。
雁度秋色远,日静无云时。
匈奴犹未灭,魏绛复从戎。
天际两蛾凝黛,愁与恨、几时极。
倚高寒、愁生故国,气吞骄虏。
寒山几堵,风低削碎中原路,秋空一碧无今古。
海浪如云去却回,北风吹起数声雷。
高堂粉壁图蓬瀛,烛前一见沧洲清。
故人相望若为情。别愁深夜雨,孤影小窗灯。
七雄雄雌犹未分,攻城杀将何纷纷。
二十余年如一梦,此身虽在堪惊。
缥缈危亭,笑谈独在千峰上。
四面歌残终破楚,八年风味徒思浙。
金陵城上西楼,倚清秋。
西山不似庞公傲。城府有楼山便到。
佳丽地。南朝盛事谁记。
眼中何所有。三万顷,太湖宽。
君不见昆吾铁冶飞炎烟,红光紫气俱赫然。
春梦醒来么?对春帆细雨,独自吟哦。
十年重见,依旧秀色照清眸。
不见襄阳登览,磨灭游人无数,遗恨黯难收。
人生易老天难老,岁岁重阳。
长忆观潮,满郭人争江上望。
垂杨门外,疏灯影里,上马帽檐斜。
世上无难事,只要肯登攀。
软绿柔蓝著胜衣,倚船吟钓正相宜。