卷帘人睡起。放燕子归来,商量春事。
落花迤逦层阴少,青梅竞弄枝头小。
雨在时时黑,春归处处青。
城中未省有春光,城外榆槐已半黄。
秋后亭皋木叶稀,霜前关塞雁南归。
雨霁巫山上,云轻映碧天。
数日秋风欺病夫,尽吹黄叶下庭芜。
春风吹绿湖边草,春光依旧湖边道。
客舟系缆柳阴旁,湖影侵篷夜气凉。
亭皋木叶下,原隰菊花黄。
满城风雨近重阳,独上吴山看大江。
谁道飘零不可怜,金炉断尽小篆香,人生何处似尊前。
门对青山近,汀牵绿草长。
薄世临流洗耳尘,便归云洞任天真。
政和间,余卜筑宛丘,手植众芗,自号芗林居士。
杭苇岸才登,行入乱峰层碧。
烟漠漠,雨凄凄,岸花零落鹧鸪啼。
红藕花香到槛频,可堪闲忆似花人,旧欢如梦绝音尘。
一夜冰澌满玉壶。五更喜气动洪炉。
去年相逢深院宇,海棠下、曾歌《金缕》。
断虹远饮横江水,万山紫翠斜阳里。
着破荷衣,笑西风吹我,又落西湖。
翠鳌涌出沧溟,影横栈壁迷烟墅。
对西风、鬓摇烟碧,参差前事流水。
五云山上五云飞,远接群峰近拂堤。
秋河溢长空,天洒万丈布。
病起多情白日迟,强来庭下探花期。
豆子山,打瓦鼓。扬平山,撒白雨。
红叶醉秋色,碧溪弹夜弦。
菁菁者莪,在彼中阿。既见君子,乐且有仪。