锦帆落天涯那答,玉箫寒、江上谁家。
楚云飞满长空,湘江不断流东。
频去教人讲,不去自家忙。
腰间斧柯,观棋曾朽,修月曾磨。
莫苦求,休强揽。莫教邂逅遭坑陷。
伏低伏弱,装呆装落,是非犹自来着莫。
寻致争不致争,既言定先言定。
吴山越山山下水,总是凄凉意。
落花无数满汀洲,转眼春休。
多情去后香留枕,好梦回时冷透衾。
闷酒将来刚刚咽。欲饮先浇奠。
星依云渚溅溅,露零玉液涓涓,宝砌哀兰剪剪。
碧云深,碧云深处路难寻。
乐心儿比目连枝,肯意儿新婚燕尔。
丝丝杨柳风,点点梨花雨。
远城市人稠物穰,近村居水色山光。
狗探汤,鱼着网,急走沿身痛着伤。
我事事村,他般般丑。丑则丑村则村意相投。
想贞元朝士无多,满目江山,日月如梭。
淡烟微雨锁横塘,且看无风浪。
渔得鱼心满意足,樵得樵眼笑眉舒。
才上马齐声儿喝道,只这的便是那送了人的根苗,直引到深坑里恰心焦。
上高监司众生灵遭磨障,正值着时岁饥荒。
梦里思大漠,花时别渭城。
梵宫、晚钟。落日蝉声送。