雪粉华,舞梨花,再不见烟村四五家。
自别后遥山隐隐,更那堪远水粼粼。
子规啼,不如归,道是春归人未归。
那里是清江江上村,香闺里冷落谁瞅问?好一个憔悴的凭栏人。
骤雨过,珍珠乱撒,打遍新荷。
人老去西风白发,蝶愁来明日黄花。
伤心秦汉经行处,宫阙万间都做了土。
十年种木,一年种谷,都付儿童。
兽炉沉水烟,翠沼残花片。一行写入相思传。
清溪一叶舟,芙蓉两岸秋。
适意行,安心坐,渴时饮,饥时餐,醉时歌,困来时就向莎茵卧。
自送别,心难舍,一点相思几时绝。
【皂罗袍】原来姹紫嫣红开遍,似这般都付与断井颓垣。
滴不尽相思血泪抛红豆,开不完春柳春花满画楼。
一声画角谯门,丰庭新月黄昏,雪里山前水滨。
孤村落日残霞,轻烟老树寒鸦,一点飞鸿影下。
云收雨过波添,楼高水冷瓜甜,绿树阴垂画檐。
都道是金玉良姻,俺只念木石前盟。
春山暖日和风,阑干楼阁帘栊,杨柳秋千院中。
怅然孤啸,青山故国,乔木苍苔。
玄都观里桃千树,花落水空流。
畅幽哉,春风无处不楼台。
兴亡千古繁华梦,诗眼倦天涯。
天将暮,雪乱舞,半梅花半飘柳絮。
衰柳寒蝉一片愁,谁肯教白衣送酒?
三千丈清愁鬓发,五十年春梦繁华。
风雨替花愁。风雨罢,花也应休。
伤心秦汉,生民涂炭,读书人一声长叹。
落花水香茅舍晚,断桥头卖鱼人散。
平生不会相思,才会相思,便害相思。