长歌咏楚词,细赓和杜诗,闲临写羲之字。
晨鸡初叫,昏鸦争噪。那个不去红尘闹。
谁伴闲人闲处闲。梅花枝上月团团。
西风挟雨声翻浪。恰洗尽、黄茅瘴。
榈庭多落叶,慨然知已秋。
偶来松树下,高枕石头眠。
插脚红尘已是颠。更求平地上青天。
春山无伴独相求,伐木丁丁山更幽。
故人昔隐东蒙峰,已佩含景苍精龙。
故人书报,莫因循、忘却莼鲈。
前日幽人佐吏曹,我行堤草认青袍。
幽兰生前庭,含熏待清风。
浪花有意千里雪,桃花无言一队春。
人生归有道,衣食固其端。
大象转四时,功成者自去。
闲居三十载,遂与尘事冥。
我不践斯境,岁月好已积。
荣荣窗下兰,密密堂前柳。
负疴颓檐下,终日无一欣。
长公曾一仕,壮节忽失时。
在昔曾远游,直至东海隅。
畴昔苦长饥,投耒去学仕。
青绫被,莫忆金闺故步。
小构园林寂不哗,疏篱曲径仿山家。
纳湖东渚咏归桥船斋丽泽堂兰涧书楼山斋蒙轩卷云亭柳堤月榭濯清西屿淙琤谷听雨舫梅...
一丘壑。老子风流占却。
倦客新丰,貂裘敝、征尘满目。
万事纷纷一笑中。渊明把菊对秋风。
一榻清风殿影凉,涓涓流水响回廊。
吾拟乞归,犬子以田产未置止我,赋此骂之。