一春梦雨常飘瓦,尽日灵风不满旗。
去年夜半横江梦,倚危樯,参差曾赋。
美人卷珠帘,深坐颦蛾眉。
枕上潜垂泪,花间暗断肠。
秦地罗敷女,采桑绿水边。
欲知怅别心易苦,向暮春风杨柳丝。
偶然值林叟,谈笑无还期。
故人何在,水村山郭。
陶尽门前土,屋上无片瓦。
三更月。中庭恰照梨花雪。
兽炉沉水烟,翠沼残花片。一行写入相思传。
困倚危楼。过尽飞鸿字字愁。
爱子心无尽,归家喜及辰。
日暮长江里,相邀归渡头。
南国有佳人,容华若桃李。
绣面芙蓉一笑开,斜飞宝鸭衬香腮。
君宠益娇态,君怜无是非。
不信楼头杨柳月,玉人歌舞未曾归。
谁知江上酒,还与故人倾。
小院新凉,晚来顿觉罗衫薄。
无媒径路草萧萧,自古云林远市朝。
宝靥西邻女,鸣筝傍玉台。
八岁偷照镜,长眉已能画。
八月湖水平,涵虚混太清。
和羞走,倚门回首,却把青梅嗅。
山僧对棋坐,局上竹阴清。
昨夜风开露井桃,未央前殿月轮高。
阑干风冷雪漫漫,惆怅无人把钓竿。
【皂罗袍】原来姹紫嫣红开遍,似这般都付与断井颓垣。
凉冷三秋夜,安闲一老翁。