日暮酒醒人已远,满天风雨下西楼。
菱透浮萍绿锦池,夏莺千啭弄蔷薇。
吹破残烟入夜风。一轩明月上帘栊。
九日龙山饮,黄花笑逐臣。
古戍苍苍烽火寒,大荒沈沈飞雪白。
青山招不来,偃蹇谁怜汝。
五岁优游同过日,一朝消散似浮云。
开山径得石壁,因名曰苍壁。
菊花何太苦,遭此两重阳?
应是天仙狂醉,乱把白云揉碎。
千万恨,恨极在天涯。
寂寞离亭掩,江山此夜寒。
玄都观里桃千树,花落水空流。
待何年归去,谈笑各争雄。
春半南阳西,柔桑过村坞。
怜夜冷孀娥,相伴孤照。
一叶扁舟轻帆卷。暂泊楚江南岸。
千里江山寒色远,芦花深处泊孤舟,笛在月明楼。
烟水茫茫,千里斜阳暮。山无数。乱红如雨。
冻水消痕,晓风生暖,春满东郊道。
帘幕风轻双语燕。午醉醒来,柳絮飞撩乱。
从来系日乏长绳,水去云回恨不胜。
树树皆秋色,山山唯落晖。
丝纶阁下文书静,钟鼓楼中刻漏长。
半朽临风树,多情立马人。
记得同烧此夜香,人在回廊,月在回廊。
刚者不坚牢,柔者难摧挫。
荷笠带斜阳,青山独归远。
紫袖红弦明月中,自弹自感暗低容。
江流天地外,山色有无中。