梧桐半死清霜后,头白鸳鸯失伴飞。
两情若是久长时,又岂在朝朝暮暮。
离愁渐远渐无穷,迢迢不断如春水。
不见去年人,泪湿春衫袖。
一向年光有限身,等闲离别易销魂,酒筵歌席莫辞频。
肥水东流无尽期。当初不合种相思。
草木也知愁,韶华竟白头。
鸿雁来时,无限思量。
千金纵买相如赋,脉脉此情谁诉。
锦瑟华年谁与度?
青梅如豆柳如眉,日长蝴蝶飞。
日出江花红胜火,春来江水绿如蓝。
是他春带愁来,春归何处。
自春来、惨绿愁红,芳心是事可可。
问君能有几多愁?恰似一江春水向东流。
未老莫还乡,还乡须断肠。
黄昏独倚朱阑。西南新月眉弯。
春已归来,看美人头上,袅袅春幡。
相思处、青年如梦,乘鸾仙阙。
小山重叠金明灭,鬓云欲度香腮雪。
别离滋味浓于酒。著人瘦。此情不及墙东柳。春色年年如旧。
千娇面、盈盈伫立,无言有泪,断肠争忍回顾。
柳丝长,春雨细,花外漏声迢递。
惜别伤离方寸乱。忘了临行,酒盏深和浅。
中秋月。月到中秋偏皎洁。
相见争如不见,多情何似无情。
飘零疏酒盏,离别宽衣带。
金风细细。叶叶梧桐坠。
看朱成碧思纷纷,憔悴支离为忆君。
秋草六朝寒,花雨空坛。更无人处一凭阑。