陶渊明以正月五日游斜川,临流班坐,顾瞻南阜,爱曾城之独秀,乃作斜川诗,至今使人想见...
济南春好雪初晴。才到龙山马足轻。
我行日夜向江海,枫叶芦花秋兴长。
夜闻归雁生乡思,病入新年感物华。
前瞻马耳九仙山。碧连天。
东风知我欲山行,吹断檐间积雨声。
日照香炉生紫烟,遥看瀑布挂前川。
举头望明月,低头思故乡。
对朝云叆叇,暮雨霏微,乱峰相倚。
嵩云秦树久离居,双鲤迢迢一纸书。
洛阳亲友如相问,一片冰心在玉壶。
我家襄水曲,遥隔楚云端。
春潮带雨晚来急,野渡无人舟自横。
柳外轻雷池上雨,雨声滴碎荷声。
雁引愁心去,山衔好月来。
雨过一蝉噪,飘萧松桂秋。
北望平川。野水荒湾。共寻春、飞步孱颜。
好水好山看不足,马蹄催趁月明归。
小桃灼灼柳鬖鬖,春色满江南。
羁旅长堪醉,相留畏晓钟。
山色横侵蘸晕霞,湘川风静吐寒花。
鸿雁来时,无限思量。
竹坞无尘水槛清,相思迢递隔重城。
一看肠一断,好去莫回头。
锦瑟华年谁与度?
青梅如豆柳如眉,日长蝴蝶飞。
日出江花红胜火,春来江水绿如蓝。
夜深知雪重,时闻折竹声。
天街小雨润如酥,草色遥看近却无。
我梦扁舟浮震泽。雪浪摇空千顷白。