离堂思琴瑟,别路绕山川。
黄菊开时伤聚散。曾记花前,共说深深愿。
美人卷珠帘,深坐颦蛾眉。
思悠悠,恨悠悠,恨到归时方始休。
沉恨细思,不如桃杏,犹解嫁东风。
欲寄书如天远,难销夜似年长。
兽炉沉水烟,翠沼残花片。一行写入相思传。
西园何限相思树,辛苦梅花候海棠。
自送别,心难舍,一点相思几时绝。
绿槐烟柳长亭路,恨匆忙分离去。
绣面芙蓉一笑开,斜飞宝鸭衬香腮。
四月十七,正是去年今日,别君时。
相思一夜窗前梦,奈个人、水隔天遮。
滴不尽相思血泪抛红豆,开不完春柳春花满画楼。
楼前柳,憔悴几秋风。
彩云易向秋空散,燕子怜长叹。
纸灰飞作白蝴蝶,泪血染成红杜鹃。
欲把相思说似谁,浅情人不知。
锦帏初卷卫夫人,绣被犹堆越鄂君。
思君如满月,夜夜减清辉。
小轩独坐相思处,情绪好无聊。
嗟万事难忘,惟是轻别。
陇首云飞,江边日晚,烟波满目凭阑久。
还作一段相思,冷波叶舞愁红,送人双桨。
依旧桃花面,频低柳叶眉。
海棠珠缀一重重。清晓近帘栊。
北雁来时岁欲昏,私书归梦杳难分。
夜夜相思更漏残,伤心明月凭阑干,想君思我锦衾寒。
枕前泪共阶前雨,隔个窗儿滴到明。
有情不管别离久。情在相逢终有。