我爱秋阳地僻,松岩来往人稀。
我爱西岩气势,连山带土丰肥。
我爱秋阳道众,人人谦让温和。
我爱西岩秀丽,仙园地发三阳。
我爱秋阳天气,一指云路无迷。
月魄光通四海,龙阳气满三田。
天上仙无懵懂,人间性有顽愚。
进道须凭笃志,收心慎勿狂游。
山后重兴道院,燕南仍自干戈。
莫羡喧哗京市,休辞淡薄山家。
窗外横山入画,门前流水堪听。
月里金乌报晓,日中玉兔方眠。
浅见有知有识,深通无悟无迷。
有欲难超老病,无情易变童颜。
动处休将性动,静中莫使心疑。
事事谙来心足,般般舍去身轻。
石径云梯路险,攀萝揽葛难行。
非爱青山绿水,惟图隐迹埋石。
夏日勤修宝殿,冬天好炼顽心。
尽日观山玩水,终朝常足心休。
日用灶头然火,时教突里亡烟。
只为功亏行阙,故教不免东西。
人事虽然久厌,道家争忍空归。
本性元虚不二,奈何情欲交加。
十九游仙子,随师历八荒。
塞北三年转,天西万里回。
太上临关日,吾宗受道时。
北海修真士,西岩放旷人。
性烛通天眼,心灯放慧光。
山后春将暮,龙阳景渐佳。