人世太愚痴。虚幻里、自作羁縻。
沙暖狎轻鸥。从伊便唤马呼牛。
一气贯寥寥。冥混里孰谓鹏蜩。
造物化成虚境界,人我是非丛。
山鸟唤人归意重,佳处有林泉。
断鼻芒鞋秋后扇,不是背时行。
幸遇真仙来海上,丹药肯长留。
人静月明时节。渐煮茗、炉中火灭。
明彻口头三昧。拂迹便、忘言守拙。
灵明本无圆缺。先太易、常存浩劫。
图名图利,争人竞我。开眼后、一场**。
野服黄冠,芒鞋梨杖。无拘系、水云来往。
昨日婴孩,今朝老大。百年间、电光石火。
造物谩人人不懂。声色场中,傀儡闲般弄。
过隙光阴相戏弄。幻出浮生,变灭如旋踵。
云水乡中即是家。性躯丘壑,志傲烟霞。
珠树瑶林气象嘉。玉龙无力,熟寝银霞。
薄暮余霞天际红。反关无俗,指点山童。
畏日炎炎气郁然。枯禅频起,静胜无能。
是是非非横口开。颠颠倒倒,百种乖崖。
挟策亡羊莫问,覆蕉失鹿休穷。
拍塞虚空无外,包罗天地难穷。
自性天中日月,元真海里舟航。
绝相纵横妙用,离形左右皆无。
不在拳头指上,何劳眼尾眉尖。
巨细洪纤在在,飞潜动植芸芸。
浩浩弥天匝地,冥冥贯石穿金。
觉性从来具足,天真本自完全。
莫问丹砂铅鼎,休披虎绕龙蟠。
物里存亡有限,人生光景无多。