雪照山城玉指寒,一声羌管怨楼间。
浮世浑如出岫云,南朝词客北朝臣。
月满江楼午夜钟,多情多病一衰翁。
一径埋云草树荒,石麟苍藓卧田桑。
羽檄中原满,萍流四海间。
千里寒云卷朔风,当轩月午雁书空。
六朝兴废渡河年,旧国归来更黯然。
潦倒淮山客,金台五见秋。
乱离南国忽经年,一线愁添未死前。
建溪玉饼号无双,双井为奴日铸降。
黄苞犹带洞庭霜,翠袖传看绿叶香。
东晋风流属子猷,开元峭直让韩休。
福威看九落,笔削在麟经。
平生漫浪老清晖,却埽丘园属少微。
天秋鼓南风,雪海飘暮雪。
身隔辽东渡,心怀冀北群。
天边北斗又回春,愁绝龙沙任酒醺。
蕙帐金炉冷篆烟,故山春草几芊芊。
万折狂澜肯倒流,归心梦寐在东周。
入座山光秀玉柯,岸巾绝景意如何。
太平时世屡丰年,胜事空闻父老传。
十年羁旅鬓成丝,千里淮山信息稀。
一枝绿萼冠群芳,潇洒犹疑楚岸傍。
否泰由来在岁星,谁听叩角作商声。
九土将分裂,中原政扰攘。