澄江平少岸,幽树晚多花。
君不见,高堂明镜悲白发,朝如青丝暮成雪。
尚怜终南山,回首清渭滨。
花径不曾缘客扫,蓬门今始为君开。
乱花渐欲迷人眼,浅草才能没马蹄。
唯愿当歌对酒时,月光长照金樽里。
城上高楼接大荒,海天愁思正茫茫。
中夜四五叹,常为大国忧。
江汉思归客,乾坤一腐儒。
朱门酒肉臭,路有冻死骨。